Στο πρώτο μου άρθρο ανέλυσα τους λόγους που με οδήγησαν στην απόφαση να δημιουργήσω το προσωπικό μου blog. Αν θέλεις να το ξαναδιαβάσεις ή το έχασες πάτησε εδώ. Συνεχίζοντας, στο σημερινό άρθρο αποφάσισα να αναπτύξω τις σκέψεις μου για ένα θέμα το οποίο μου προκαλεί κατά κύριο λόγο αρνητικά συναισθήματα και αυτό είναι οι ταμπέλες που τοποθετούμε στον εαυτό μας αλλά και στους ανθρώπους γύρω μας.
Στη σημερινή κοινωνία είναι σύνηθες να τοποθετούμε ταμπέλες στους ανθρώπους. Μία γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο, την τηλεόραση ακόμα και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις μας, μαρτυρά ότι οι πιο συνηθισμένες από αυτές είναι η επαγγελματική ταμπέλα (γιατρός, εργάτης, αστυνομικός), η ταμπέλα της εξωτερικής εμφάνισης (ψηλός, κοντός, αδύνατος) και η ταμπέλα των ερωτικών προτιμήσεων ετερόφυλος, ομοφυλόφιλος κ.α.). Ωστόσο η λίστα είναι ατελείωτη.
Το αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι να γίνονται δέσμιοι αυτών των ταμπελών και να συμπεριφέρονται τόσο στους ίδιους όσο και στους άλλους με τον τρόπο που αρμόζει στην ταμπέλα που έχουν επιλέξει ή που έχει επιλέξει η κοινωνία για αυτούς χάνοντας στην ουσία τον ίδιο τους τον εαυτό. Απόρροια των παραπάνω είναι οι ανθρώπινες σχέσεις να δημιουργούνται ανάμεσα σε ανθρώπους κεκαλυμμένους οι οποίοι έχουν χάσει την αυθεντικότητά τους και υπηρετούν με δουλοπρέπεια την δική τους ταμπέλα.
Με αυτόν τον ομολογουμένως πανέξυπνο τρόπο η πολύτιμη κοινωνία μας κατορθώνει να πετύχει αυτό που λαχταρά με όλη της την ψυχή, δηλαδή να τοποθετήσει τους ανθρώπους σε κατηγορίες δημιουργώντας κοινωνικές και όχι μόνο ανισότητες και ανισορροπίες, εκτινάσσοντας τον ανταγωνισμό μεταξύ των μελών της με σκοπό να θρέψει τον εγωισμό αυτών που θέλουν και καταφέρνουν να βρίσκονται στις υψηλότερες θέσεις της εκάστοτε κατηγορίας.
Είναι λυπηρό να φέρνω στο μυαλό μου ανθρώπους με τους οποίους συσχετίζομαι καθημερινά και να συνειδητοποιώ ότι τους γνωρίζω από ελάχιστα έως καθόλου. Αν με ρωτήσεις για κάποιον από αυτούς μπορώ να σου δώσω διάφορες πληροφορίες όπως για παράδειγμα πως είναι το παρουσιαστικό του ή τι επαγγέλλεται ή για πολύ κοντινούς μου ανθρώπους ποια είναι τα ενδιαφέροντά τους ωστόσο για κανέναν δεν μπορώ να απαντήσω με απόλυτη βεβαιότητα για το ποιος πραγματικά είναι. Το θέμα γίνεται πιο τραγικό όταν σκέφτομαι ότι υπάρχουν ελάχιστοι άνθρωποι οι οποίοι γνωρίζουν το ποιος πραγματικά είμαι εγώ και αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι <<τις πταίει>>.
Μήπως ευθύνομαι εγώ που δεν έχω καταλάβει το ποιόν του ανθρώπου με τον οποίο συσχετίζομαι; Μήπως ο φταίχτης είναι ο άνθρωπος με τον οποίο συσχετίζομαι καθώς δεν χρησιμοποιεί σωστά τις επικοινωνιακές του δεξιότητες ώστε να μου κοινοποιήσει το χαρακτήρα του ωστόσο μπορεί και να μη θέλει να το κάνει. Μήπως ευθύνεται ο καθένας μας καθώς δεν γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του; Μήπως έχουμε φυλακιστεί ή ακόμη και επαναπαυτεί μέσα στις ταμπέλες μας και συντηρούμε αυτή την κατηγοριοποίηση ή μήπως η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε;
Ακούω και διαβάζω πολλούς να λένε ότι έπεσαν από τα σύννεφα στην είδηση ότι κάποιος άνθρωπος τον οποίο πίστευαν ότι γνώριζαν καλά έκανε κάτι το οποίο δεν συνάδει με την ταμπέλα που του έχει αποδοθεί ή εμπλέκεται σε κάποιο έγκλημα. Το φαινόμενο αυτό γίνεται ξεκάθαρα αντιληπτό όταν πρόκειται για ηθοποιούς (επαγγελματική ταμπέλα) οι οποίοι παρότι ερμηνεύουν ρόλους που τους κάνουν να φαίνονται καλόκαρδοι ή ευαίσθητοι και να γίνονται συμπαθείς στο ευρύ κοινό δίνοντάς του την εντύπωση ότι πρόκειται για ‘’καλό παιδί’’ (συμπεριφορά που επαληθεύει την ταμπέλα), αργότερα εμπλέκονται σε ειδεχθή εγκλήματα εκπλήσσοντας τους πάντες (σπάσιμο της ταμπέλας και ανάδυση του πραγματικού του χαρακτήρα).
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ένα πλάσμα μοναδικό. Κανείς δεν γνωρίζει απόλυτα τον πραγματικό του χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να προβλέψει τις αντιδράσεις και τη συμπεριφορά του οι οποίες εξαρτώνται και διαμορφώνονται μέσα από τις καταστάσεις και τα γεγονότα που καλείται να αντιμετωπίσει. Για τη μοναδικότητα του ανθρώπου και το πως διαμορφώνει το χαρακτήρα του έχω σκοπό να γράψω σε επόμενο ή επόμενα άρθρα.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι ανεξάρτητα από τις ταμπέλες που μας τοποθετούνται είτε από την κοινωνία είτε και από εμάς τους ίδιους, ΟΛΟΙ μας έχουμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά μας και ΚΑΝΕΙΣ μας δεν είναι καλύτερος ή χειρότερος και δεν έχει μεγαλύτερη ή μικρότερη αξία. Γεννηθήκαμε και παραμένουμε ομότιμοι με άλλα λόγια γεννηθήκαμε και παραμένουμε άνθρωποι.
Σε συμβουλεύω λοιπόν να ακολουθήσεις το παράδειγμά μου και να αποτινάξεις από πάνω σου κάθε ταμπέλα ακόμη και αν νιώθεις ότι σου είναι χρήσιμη. Επιπλέον σταμάτα να βάζεις ταμπέλες στους άλλους ανθρώπους και προσπάθησε να ανακαλύψεις τη μοναδικότητά τους. Φυσικά μην παραλείψεις να τους δώσεις την ευκαιρία να ανακαλύψουν μαζί με σένα το πραγματικό του χαρακτήρα σου και τη δική σου μοναδικότητα!
Τα λέμε στο επόμενο άρθρο..
Σκοπός μου είναι να αναπτύξω τις ιδέες μου για θέματα που με απασχολούν, να αναλύσω την καθημερινότητα και να μοιραστώ μαζί σου τις προσωπικές μου εμπειρίες.
